Op de fiets is ‘t even trappen‘n Tegenligger wil heel gauwGedwongen om af te stappenWant het asfalt is er nauw Met groen aan beide zijdenHuizen klimmend in een rijMet auto’s die niet rijdenEn de school die hoort erbij Statig is hij wel de straatOm vaak doorheen te gaanEn als ik ‘m weer verlaatKijk ik nog …
Het wordt al donker als ik de Korrewegbuurt inrij. Ik trap krachtig op de rem voor een passerende fietser. Ik moet oppassen. Al rijdend keek ik wel door de voorruit, maar wat ik buiten zag leek een andere dimensie, zonder passerende fietser. Ik zag wel een jongen op rolschaatsen. Een jongen van een jaar of …
Als afscheid dichtbij ligt Of je zit er middenin Onherroepelijkheid in zicht Heeft afscheid dan nog zin Maar is afscheid zo definitief Van iemand houden stopt niet Want zo’n iemand heb je lief Ook al geeft afscheid verdriet Liefde blijft en wordt niet zwart Van fysiek niet meer naar dragen in je hart ook al …
‘Stomme zak!’ Ik knipperde even met de ogen. Mijn jongste zoon liep ziedend de kamer uit en om te laten merken hoe ontzettend boos hij was dreunde hij de deur zó hard in het slot dat de glazen rinkelden in de kast en een wolk van stof neerdaalde op mijn hoofd. Maar dat laatste verbeeldde …
Hou vol omdat je moet En je niet de enige bent Saamhorigheid, ongekend Omdat het ertoe doet Hou vol, bescherm elkaar Lever nu wat vrijheid in Dat offer heeft nu zin Ook al valt ‘t je zwaar Egoïsme eist zijn tol Iemand door domheid dood Help de zwakken in nood Daarom zeg ik je: hou …
Wie ben ik, wie? ‘k Ben dit niet gewend Omdat je er niet bent Omdat ik je niet zie Ik zoek ‘t deel van mij Dat verbonden is met jou Dat stukje mis ik nou Er is geen ik zonder jij Omdat ik je niet zie Omdat je er niet bent Eenzaamheid, ongekend Werken in …
Alles had een kleur. Hij dacht erover na. Hij dacht aan het oneindig zachte blauw in de ogen van een baby, de kleur van onschuld. Hij dacht aan het allereerste ochtendgloren met het zachtrose dat zelfs Monet niet kon uitvinden. De kleur van hoop. De pas geverfde witte muur in de zon dat het licht …
‘Sorry, ik zeg niet zoveel,’ zei ik. Het getik van de schaar, het gezoem van de tondeuse en de wat vochtige warmte in het vertrek deden me wat wegdoezelen. Naast mij nam net een dame plaats, het deed mij opschrikken. Een dame op leeftijd. Het plaatsnemen bleek geen sinecure en met een luide kreun liet …
Het is al vroeg donker. Ik wandel door het dorp. Omdat het dorp in Nederland ligt zijn alle gordijnen open en kun je overal naar binnen kijken hoe het bankstel staat bij Mien. We wonen in etalages. In de verte oefent de lokale drumband. De persoon achter de grote trom ramt alle frustratie van de …
21-09-19. De ambulance rijdt. De gele taxi. Door het kleine raampje glijden boomkruinen voorbij. Groene rookwolken zijn het, komend uit mijn buik. Ze vullen het hele voertuig als een groen gif. Hobbels in de weg als kraters, gemaakt door stratenmakers als martelende scheppers. Ik gil van de pijn. Ik kijk haar aan, hulp zoekend tegen …